Als de harmonicaspeler zijn armen niet beweegt dan kan hij geen muziek maken. Bewegen maakt leven. Hij maakt muziek door de ruimte van zijn trekzak ritmisch te vergroten en te verkleinen. Daardoor gaat de lucht stromen, gaan de tongen trillen en ontstaat geluid.
Een zanger doet eigenlijk hetzelfde. Door het beurtelings vergroten en verkleinen van zijn borstkas kan hij of zij lucht langs zijn stembanden blazen en deze in trilling brengen. Het is fijn als de luisteraar daardoor ook weer in trilling komt als de zang hem ontroert. Ademen om adem te benemen.
Spanning en ontspanning zijn kenmerken van het leven. Ons hart is ook een trekzak, pompt bloed weg en zuigt bloed aan. Ook onze spieren doen hier aan mee. Bij het spannen van de spier wordt het bloed uit de spier weg gedrukt terug naar het hart terwijl bij ontspanning weer vers zuurstofrijk bloed wordt aangezogen.
Goed voetbal moet ook ademen om adembenemend te worden. Het spel golft dan heen en weer en zoekt in de aanval de ruimte waar het in de verdediging juist de ruimtes klein wil houden. Het is belangrijk om vast te stellen dat het, net als bij de harmonicaspeler, niet alleen om druk gaat maar juist ook om onderdruk.
Een ploeg die zich terug laat zakken maakt ruimte voor een tegenaanval. Ruimte is namelijk een genot voor de aanvaller die acties wil maken terwijl verdedigers er allergisch voor zijn. Zij willen de ruimte het liefst zo klein mogelijk maken. Dat komt vooral tot uiting bij het dekken van spitsen. Het is dat het tegen de spelregels indruist maar het liefst zouden verdedigers hun man vasthouden. Overigens doen ze dat ook vaak want dan is de ruimte 0,0 en zijn verrassingen uitgesloten.
Aanvallers proberen voortdurend ruimte te creëren. Dat kan door snel aanbieden richting balbezitter, dus weg van de verdediger; maar het kan ook door naar de zijkant te sprinten of diep te gaan. Spitsen die graag een actie maken, hebben ruimte nodig. Zij zijn allergisch voor medespelers die hun ruimte dichtlopen. Die moeten dus ( liefst met een tegenstander) weglopen om niet in de weg te lopen.
De muziek die uit de trekzak van voetbalploegen komt is vaak cultureel bepaald. Zo proberen Ajax en Barcelona meestal ruimte te maken door fijnzinnig positiespel. Hun composities doen dan bijvoorbeeld denken aan Bach en Mozart. Engelse en Schotse ploegen kiezen vaker voor de lange bal ( neerbuigend soms als hotseknotsvoetbal omschreven). Daarmee wordt snel ruimte gecreëerd en ontstaan er meer verrassende, spectaculaire situaties. Hier horen we bijvoorbeeld meer Elgar Strauss en Berlioz.
Toeschouwers willen maar één ding: de harmonicaspelers op het veld moeten hen in trilling, in vervoering brengen. Dat nodigt namelijk uit tot dansen op de tribune.
- Reactie
- Herbloggen
-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
sport-tijd en ruimte 
Beste Wim,
Wat jammer dat je af en toe geforceerd zoekt naar metaforen. En daarna een selectieve waarneming toepast om de metafoor tot “waarheid” om te vormen (een ontspannen spier zuigt namelijk geen bloed aan). Maar laten we het over de sport hebben, en dan met name voetbal. Al eerder aangegeven dat ik “tijd” een bepalende factor vind en niet zozeer “ruimte”, hoewel ze wel heel erg aan elkaar gelinkt zijn.
Goed voetbal moet ook ademen om adembenemend te worden. Wat is goed voetbal? Wel erg subjectief. Voor een supporter van een club is goed voetbal vooral winnend voetbal. Voor een voetballiefhebber is goed voetbal naar mijn mening verrassend voetbal. Voorspelbaarheid is de doodsteek voor ieder spelletje. Golvend, ademend in jouw termen, spel is echt nog geen garantie voor goed voetbal.
Graag wil ik een onderscheid maken tussen verschillende types aanvallers en verdedigers. Er zijn verdedigers die liever, en daarin ook vaak beter zijn, mandekkers zijn. Er zijn ook verdedigers die liever in de zone dekken en dus meer ruimte willen creëren. Zo zijn er ook aanvallers die liever de ruimte zoeken en anderen die meer bedreven zijn in het opzoeken en passeren van een tegenstander. Gelukkig zijn er ook spelverdelers die rekening houden met de talenten van hun teamgenoten. In de diepte aanspelen voor de aanvaller (of opkomende middenvelders en backs) die ruimte nodig heeft en in de voeten aanspelen van aanvallers die het eerder van passeeracties moeten hebben. Om tot verrassend, en in mijn ogen aantrekkelijk, voetbal te komen moet een team alle facetten in zich hebben waardoor de kans op onvoorspelbaarheid vergroot wordt. Voorspelbaarheid geeft iedere tegenstander de tijd, daar is tie weer, om een adequate handeling te verrichten. Waarschijnlijk is deze al van te voren geanalyseerd en loopt de aanvaller als het ware “achter de feiten” aan. Door onvoorspelbaarheid te creëren, dat kan een team maar ook individueel, voorsprong in tijd worden genomen omdat de verdedigende partij moet schakelen en improviseren. Op deze manier komt er ruimte vrij die dan nog wel benut moet worden.
groeten,
Ruud
LikeLike
Dag Ruud
Over de fysiologie verschillen we van mening. De terugvoer van het bloed door de aders richting hart wordt o.a. bevorderd door de zog.spierpomp. De contractie van de spier zorgt voor het leegpompen. Daarna volgt bij ontspanning aanzuigen in combinatie met de hartpomp. Bij de rest van je betoog kan ik je helemaal volgen. Prima.
Verrassing, onvoorspelbaarheid en toeval! komen in volgende stukjes zeker aan bod.
Zie bv. straks het stukje “liever geen balletje breed”.
Niet alles tegelijk.
Ik ben blij met je bijdrage. Die zet ook anderen aan het denken!
Groet
Wim
LikeLike